9.7.11

Slagschaduw #2


Trillend van de filmkoorts: al teveel gezien, te vaak en in doorwaakte nachten. Schaduwen op de muur. Flakkerende beelden in het achterhoofd. Af en toe haalt de cinefiele junk wel eens een beeld, een scène of zelfs een hele film door elkaar. Columnist Basje Boer doet het opzettelijk. Welke twee films doemen vannacht op in haar delirium?

2.
Vergeef me, Vader

Ze gaat op kousenvoetjes, de vrouw in het blauw, door het gangpad richting het altaar. Ze slaat een kruisje, loopt dan verder. Ze steekt een kaars aan en knielt neer bij Maria en kind. Het griezelige beeld spiegelt haar eigen verschijning – ook zij is moeder, niet van een kind maar van het ding dat binnenin haar leeft.
De kerk heeft geen ramen. TL-lampen verlichten de natte vloeren en de reclameborden aan de muur. Diep onder de grond komt niemand, zelfs niet in het huis van God. De vrouw kijkt op, iets trekt haar aandacht. Daarachter is iemand. Daarachter baadt een man in een kunstmatig licht, als een enkele speler in een theaterstuk.

Ze lacht als ze hem ziet, een onbedaarlijke lach die overgaat in hijgen, schreeuwen, grommen, krijsen. De vrouw in het blauw wankelt op haar kousenvoetjes, ze slingert en valt neer onder de bebloede voeten van Jezus aan het kruis.

Heel kalm draait de zoon van God zijn gezicht en kijkt haar aan, de vrouw in het blauw die stuiptrekkend aan zijn voeten ligt. Zijn blik is berustend, zijn lichaam glanst van het leven en de jeugd. Hijgend neemt de vrouw zijn doorboorde voeten in haar handen, drukt er zacht een kus op. Haar handen glijden over zijn gladde benen, helemaal naar boven toe.

Dan tolt de vrouw op haar voeten, komt hard neer op de grond. Bezeten van het licht van Jezus en de duisternis die brandt binnenin, rolt ze om en om, schopt met haar benen en trekt met haar hoofd. Vocht en bloed vloeien langs haar lijf, uit haar mond en tussen haar benen. Haar ogen zijn wijd open maar zien niets. Het kwaad dat in haar leeft, laat zich niet bekijken.

Galmende voetstappen naderen. Vergeving komt met een enkele blik. De vrouw in het blauw kijkt de non even in de ogen. Dan steekt ze haar handen in haar zakken, zucht en loopt door.
Slagschaduw, juli 2011
Lees (en bekijk) het juiste antwoord op de website van Schokkend Nieuws

Link