Iedereen moet The Artist gaan zien, zo simpel is het. En ik ben niet de enige die deze mening heeft, ook zangeres Wende Snijders was vol lof over de film, vorige week in NRC Handelsblad. Zelf heeft ze 'm al drie keer gezien. Ja, zo'n film is het inderdaad. Terwijl je zit te kijken, denk je al: Deze ga ik nog een keer zien. Trouwens, het feit dat The Artist afgelopen dinsdag voor maar liefst tien Oscars is genomineerd, bewijst andermaal mijn gelijk - en dat van Wende.
Met The Artist bracht de Franse regisseur Michel Hazanavicius een perfecte hommage aan de stomme film. Geen parodie - nee, een ode. Ja, wat was het makkelijk geweest om een persiflage te maken op een genre dat het toch al van de overdrijvingen moet hebben. Om het gebrek aan dialoog te compenseren, werd in de zwijgende cinema alles lekker dik aangezet: zowel de grappen als de tragiek. Ook maakten makers van stomme films nog al eens gebruik van weinig subtiele symboliek. Ook Hazanavicius gebruikt vette grappen, zwaar melodrama en niet te misstaande symbolen. En toch blijft het geheel subtiel; stijlvol. Een film als een klein, luchtig toetje, waarvan je de smaak nog lang blijft proeven op je lippen.
De artiest uit de titel is George Valentin, de charmante superster van de stomme film in het Hollywood van de late jaren twintig. Aan het begin van de film maakt George per toeval kennis met de aspirerende actrice Peppy Miller en vanaf dat moment blijven hun wegen elkaar kruisen. In één veelzeggende scène komen George en Peppy elkaar tegen op een trap. Hij is op weg naar beneden; zij gaat naar boven. Veelzeggend, want ook Peppy's carrière zit in de lift: ze is hard op weg om het stralende icoon van de geluidsfilm te worden. George daarentegen kan zich niet aan deze nieuwste cinematografische ontwikkeling aanpassen en ziet zijn populariteit teruglopen. Terwijl Peppy's ster rijst, zakt George af naar een absoluut dieptepunt, op zowel professioneel als persoonlijk vlak.
The Artist is tot in de puntjes verzorgd. Zowel de sets en de kleding als het rijke zwart/wit zien er waanzinnig en zeer authentiek uit. Toch is het wel een film van nu, met de vaart en de snedigheid die daarbij hoort. De toon die Hazanavicius aanslaat is daarmee nagenoeg perfect en maakt van de film de ultieme feel good-film. Kom maar op met die Oscars. En voor het zover is, gaan Wende en ik de film gewoon nóg een keer bekijken.
Tip van Basje, januari 2012
Website Filmtheater De Fabriek
The Artist is in februari in Filmtheater De Fabriek te zien
