19.11.12

Slagschaduw #16





















Trillend van de filmkoorts: al teveel gezien, te vaak en in doorwaakte nachten. Schaduwen op de muur. Flakkerende beelden in het achterhoofd. Af en toe haalt de cinefiele junk wel eens een beeld, een scène of zelfs een hele film door elkaar. Columnist Basje Boer doet het opzettelijk. Welke twee films doemen vannacht op in haar delirium?

16.
De geluidloze schreeuw

Een paar blauwfluwelen gordijnen. In het midden de perfect ronde cirkel van de volgspot. Het geroezemoes in de nachtclub dempt. Aan de kleine ronde tafeltjes zitten louter heren. Alleen het sigarettenmeisje is van het zwakke geslacht.
            Dan - een stem glijdt door de ruimte zacht als honing. Tegelijk verschijnt een ontblote knie tussen het blauw van de gordijnen. En, daaronder, een roze hak. Het publiek houdt zijn adem in, de klanken van het lied kruipen loom door de ruimte. Met een stoot van de heup duwt de zangeres het gordijn opzij en verschijnt in vol, en onwaarschijnlijk verleidelijk, ornaat.
            In de ene hand houdt ze haar sigarettenpijpje, in de andere haar microfoon. Ze knipt de microfoon aan en het schijnsel van een lampje verlicht haar gezicht van onderen. Achter onthullen de gordijnen een jazzband.
            Zo traag dat het pijn doet, wiegt de zangeres op het ritme van de muziek. Haar blikken en gebaren vertellen het verhaal dat ze zingt. Aan het tafeltje recht tegenover het podium zit een man. Hij mimet de woorden die de zangeres zingt. Hij snauwt de woorden, hij bijt ze; zijn gezicht vertrokken in een grimas van verdriet en frustratie.
            De zangeres loopt het publiek in. Her en der werpt ze een zwoele blik de zaal in, tuit even haar lippen of geeft een knipoog. Dan loopt ze op de man af die woedend haar woorden mee fluistert. Even zingt ze speciaal voor hem, haar gezicht griezelig verlicht door de microfoon. Ze vleit neer op zijn schoot en staat weer op. Ze cirkelt heupwiegend rond zijn stoel, ademt haar laatste woorden in zijn gezicht.
            Het gezicht van de man vertrekt in een geluidloze schreeuw. Hij klemt zijn tanden op elkaar. De zangeres keert haar welgevormde rug naar het publiek en gaat af. De blauwe gordijnen sluiten soepel achter haar.

------------------------------------------------------------   

Slagschaduw, november 2012

Bekijk alle vorige afleveringen van Slagschaduw