WAITRESS

Deze week op tv

Waitress
Adrienne Shelly, 2007

Adrienne Shelly

Het gebeurt me ongeveer drie keer per jaar. Een vrouw uit mijn omgeving - een vriendin, een vage Facebook-kennis, een collega - vertrouwt me uit het niets en op samenzweerderige toon een geheimtip toe: 'Wéét je wat een leuke film is? Waitress.'

Waitress, een film van Adrienne Shelly, is altijd obscuur gebleven, met slechts een paar vertoningen in het Amsterdamse Ketelhuis in 2007 en een marginaal bestaan op dvd nadien. Shelly, die ik vooral ken als actrice uit de films van Hal Hartley, was inmiddels op tragische wijze om het leven gekomen: vermoord door een armzalige dief. Ze was pas veertig.

Misschien moet je dat ook helemaal niet weten als je Waitress kijkt: een luchtig sprookje over de liefde, vanuit vrouwelijk oogpunt gezien. Met de altijd charmante Keri Russell als de serveerster uit de titel die haar emoties via haar taarten uit.

vrijdag 05/04, 20.30, RTL 8

Romkoms door vrouwelijke makers

Deze week op tv

The Proposal
Anne Fletcher, 2009

What Women Want
Nancy Meyers, 2000

Sandra Bullock op de set van The Proposal

De vrouwelijke filmmaker mag dan in opkomst zijn, ze is er nog niet. In Europa gaat het weliswaar de goede kant op (kijk alleen al naar ons eigen Nederland, of naar al die vrouwelijke regisseurs die de Franse filmindustrie telt), maar Hollywood blijft vooralsnog ernstig in gebreke. Vooral buiten het segment van de "indie", de onafhankelijk geproduceerde film, houden de studio's hun dikke budgetten nog angstvallig uit vrouwenklauwen. Slechts een klein clubje van bevoorrechte dames mag zich wel eens aan een groot project wagen.

Aanstaande week worden er toevallig twee big budget-romkoms uitgezonden die door vrouwen werden geregisseerd. The Proposal staat op naam van Anne Fletcher, die verder de dansfilm Step Up en het Katherine Heigl-vehikel 27 Dresses op haar naam heeft staan. Maar The Proposal is verreweg haar dikste hit tot dusver; een romkom zonder verrassingen maar mét een paar goede grappen en échte chemistry tussen de twee hoofdrolspelers. Recent voegde ze The Guilt Trip aan haar oeuvre toe, een niet bijster goed ontvangen komedie met Barbra Streisand als stereotiepe Joodse moeder en Seth Rogen als haar zoon, die de Nederlandse bioscopen niet zal halen.

What Women Want is wat ouder (de film was begin 2001 in Nederland te zien) en geldt inmiddels als een romkom-classic. Regisseur Nancy Meyers, die eerder als scenarioschrijver werkte, staat vandaag de dag te boek als een van de meest succesvolle vrouwelijke regisseurs aller tijden. Sinds What Women Want (haar tweede film na familiefilm The Parent Trap) regisseerde ze nog Something's Gotta Give (met Diane Keaton en Jack Nicholson), The Holiday en It's Complicated (na Something's Gotta Give opnieuw een romkom over oudere mensen).

De vraag is natuurlijk: is het belangrijk dat een romkom, een filmgenre dat zo nadrukkelijk voor een vrouwelijk publiek bedoeld is, door een vrouw geregisseerd wordt? En: zie je überhaupt verschil? Naar aanleiding van het duo The Proposal en What Women Want (waarin de protagonist overigens geen vrouw maar Mel Gibson is) zou ik zeggen: nee. Maar ik vind het interessant genoeg om die vraag te onderzoeken.

The Proposal
maandag 25/03, 20.30, SBS 6

What Women Want
dinsdag 26/03, 20.30, RTL 8

BROKEN

BADLANDS

Deze week op tv

Badlands

Terrence Malick, 1973

VANNACHT: zaterdag 16/03, 01.20, BBC 2

DJANGO UNCHAINED

In mijn blog voor Filmtheater De Fabriek, mijn Tip van Basje, heb ik het één en ander te zeggen over Quentin Tarantino's Django Unchained. Dat dat één en ander positief is, verraadt de titel van het blog al.

Veel Amerikanen vinden de slavernij nog een te gevoelig onderwerp om in een zwartkomisch Tarantino-jasje te passen. Ze hebben misschien een punt. Gelukkig zijn we hier in Europa al aan de beurt geweest met Inglourious Basterds en kunnen we nu schuldgevoelvrij van Django Unchained genieten, een film die vooral zo lekker is omdat-ie met zulk overduidelijk plezier gemaakt is. 

Lees de Tip van Basje hier.

LE GRAND SOIR

Like Matt Lucas is "the only gay in the village" (that's a Little Britain reference, people), Not (the excellent Benoît Poelvoorde) is the only punk that survived the 80s. He and his dog hang around the sad shopping boulevard in a French no man's land where his parents own a potato restaurant and his brother Jean Pierre has a rather depressing job selling mattresses. An outsider might think Jean Pierre's got it made: he's got a family, a respectable job. But this is the anarchistic universe of Benoît Delépine and Gustave Kervern, who have displayed an absurdist, Kaurismäki type of humor since their debut Aaltra. So obviously the homeless, unemployed Not is Le Grand Soir's hero, and he's about to show his brother the true meaning of freedom.

-----------------------------------------------------------

Bovenstaande recensie van Le Grand Soir staat deze maand in Subbacultcha. Lees 'm hier.
Le Grand Soir is vanaf 21 maart in de Nederlandse filmtheaters te zien.